Երեկ նկատեցի, որ Եռաբլուրում ծաղիկներն առանձնահատուկ շքեղությամբ են ծաղկում։
Եռաբլուրի շոգն ու փոթորկոտ քամին շատերին է ծանոթ, ու թվում էր, թե այնտեղ ոչինչ չի կարող աճել։
Բայց աճում է, անգամ՝ ծաղկում։
Այնպես են ծաղկում, ասես էլ երբեք չեն ծաղկելու։
Եռաբլուրը պարզապես վայր չէ։
Եռաբլուրում հող է, որը կլանել է հերոս հայորդիների արյունը, մայրերի արցունքներն ու վերջին հույսը:
Եվ գուցե այդ պատճառով են նրանք ծաղկում այնպես բուռն, որ կարծես պայքարում են հենց մոռացության դեմ։
Եռաբլուրում լռություն չկա։ Այնտեղ հողն է խոսում։
ՈՒ նրա ձայնը կա յուրաքանչյուր ծաղկի մեջ, յուրաքանչյուր թերթիկի մեջ։ Եվ յուրաքանչյուր թերթիկ աղոթքի մի խոսք է, երբեք չդադարող պատմության մի մասնիկ։
Եռաբլուրում ծաղիկները զարդարանք չենք։
Նրանք վկայություններն են...
Արամ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ
Տեսանյութը`
https://www.facebook.com/watch?v=1445197306502782